ตัวตนของฉัน

ที่บ้านมีฐานะไม่ดี ตอนเด็กๆ ช่วง3-6 ขวบ ฉันอยู่กับป้าและยาย เนื่องจากแม่ไม่อยากให้ฉันลำบาก จึงให้ป้าอุปการะ แต่ฉันคิดถึงแม่มาก เลยร้องไห้ตามแม่มาอยู่บ้านที่ฐานะไม่ดี
ตลอดวัยเด็กช่วงอายุ 7-18 ปี ฉันใช้ชีวิตแบบอด และยากลำบาก แม้แต่โอกาสไปเรียนก็เกือบไม่มี ฉันจึงต้องเรียนดีเพื่อให้ได้ทุนเรียนตลอด พอจบ ม.6 ฉันสอบติดหมอ และได้ทุนเรียนแทบทุกอย่าง ฉันอดทนเรียน อยู่ 1 ปี แต่ทุกอย่างไม่ใช่ตัวตนของฉัน ฉันจึงลาออกตอนขึ้น ปี2 และมาอยู่บ้าน 1 ปี เพื่อเตรียมสอบวิศวะ ระหว่างนั้น ตัวตนจริงๆฉันถึงได้เปิดออก ความหลงไหลในโลกไอทีและคอมพิวเตอร์ ฉันใช้เวลาเรียนรู้ อ่านเตรียมสอบไปพร้อมๆกัน และฉันสอบติดวิศวะ มหาลัยแถวสามย่าน การเดินทางครั้งใหม่ก็เริ่มขึ้น แรกๆฉันก็สนุก แต่ด้วยความยากของการเรียนในระดับคณะอันดับต้นๆ ทำให้ฉันปรับตัวในการเรียนในชั้นเรียน ไม่ได้ สุดท้ายฉันก็ล้มเหลว และตัดตัวเองออกจากโลก ฝังตัวเองในโลกคอมเพิวเตอร์และเกมอยู่นาน3-4 ปี
นานจนวันนึงฉันถามตัวเองว่า ฉันจะนั่งตรงนี้อีกนานไหม คนที่เขาเป็นห่วง แวะมาถาม แวะมาฉุดให้ลุกขึ้น แต่ฉันยังนั่งอยู่ สุดท้ายคนเหล่านั้น ก็ไม่สามารถอยู่กับฉันได้ เขาก็ต้องเดินตามทางของเขาไป ฉันคิดแบบนั้นแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้ง เริ่มจากหางานทำเป็นช่างซ่อมคอม ด้วยเงินเดือนน้อยนิด จนมาวันนึงได้มีโอกาสคุยกับผู้บริหาร บ.เกมออนไลน์ เค้าเห็นความไม่สำเร็จของฉัน จึงอยากชวนฉันมาทำงานด้วย ฉันจึงเริ่มงานใหม่เป็นช่างเทคนิคของ บริษัทเกม ที่นี่ฉันได้เรียนรู้ทั้งทักษะพื้นฐานทางไอที ไปถึงงานที่ซับซ้อน จนครบทุก tier ของไอที รวมถึงการเป็นนักพัฒนา นั่นคือตัวตนที่สร้างฉันจนมาถึงทุกวันนี้..